یکی از فیلمها و سریالهایی که در ماه مبارک رمضان تا کنون پخش شده است سریال « پنج کلیومتر تا بهشت» است.

گذشته از نقطه قوتهای آن ، این سریال  تاثیر مخرب فوق العاده ای در اعتقادات دینی مردم بویژه نسل جوان داشته است.

قبل از هر چیز گفتنی است خدای متعال در قرآن به رسولش می فرماید : ای پیامبر ! مردم از تو در باره روح سوال می کنند ، تو در پاسخ آنان بگو روح از امر خدای متعال است .

وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی وَ ما أُوتیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَلیلاً (85 سوره اسراء)

 یعنی حقیقت روح برای کسی روشن نیست و کسی قدرت شناسایی و معرفی آن را ندارد.

با توجه به این نکته و حقیقت قرآنی، چند سوال از نویسنده و کارگردان سریال پنج کلیومتر تا بهشت؟

1.        نام سریال:

اولا چرا نام این سریال پنج کلیومتر تا بهشت است؟ آیا منظورتان از پنج کلیومتر تا بهشت ، پنج کلیومتر تا بهشت زهراسلام الله علیها در تهران ست؟ یا پنج کیلومتر تا بهشت موعود در قیامت؟ حال چر ا پنج کلیومتر ، و ده کلیومتر نه، چرا پنج کلیومتر و بیست کلیومتر نه؟

هر چه باشد به نظر می رسد در این فیلم پنج رکن اصلی و اساسی دینی مورد هجمه قرار گرفته و ریشه همه چیز زده شده است.

اما محتوا و متن سریال:

2.        مخالفت قطعی با احکام الهی و مقدسات دینی .

در قسمت اول تا سوم این فیلم هنگامی که امیرحسین روح می شود و با دخترک سرگردانی همراه می شود چند بار روح دختر با صراحت تما م می گوید اگر بهشت و جهنمی باشد!!. قطعا این قسمت خلاف قرآن است.

خدای متعال در قرآن می فرماید هنگامی که روح کسی را به تمامه و کامل گرفتیم او به حقیقت برزخ و قیامت آگاه می شود به همین خاطر از خدای متعال درخواست می کند که یک بار دیگر او را بازگردانند تا گذشته تاریک خود را جبران کند.

این مطلب فرقی میان روح سرگردان و روح غیر سرگردان ندارد. اصلا روح که سرگردان نمی شود ، چرا که انسان یا زنده است یا مرده ، به عبارت دیگر یا روح دارد یا ندارد، سرگردانی روح حتی در خواب نیز بی معنا است و طبق منطق قرآن هرگز روح انسان سرگردان نمی شود.

اصحاب کهف 310 سال خواب بودند و به طرز معجزه آسایی حقیقت معاد را تفسیر کردند ، آیا در این 310 سال روح آنان سرگردان بود؟

بدترین قسمتهای سریال:

3.        زشت ترین و کثیف ترین قسمت این سریال همان قسمتی بود که روح امیر حسین به خاطر اینکه نگاهش به نامحرم نیفتد وارد اتاق یا منزل نمی شود و اگر می شود با طرز مسخره آمیزی وارد می شود.

همانگونه که انسان در خواب تکلیفی ندارد روح نیز مکلف نیست لذا نمی دانم منظور نویسنده محترم از اینکه امیرحسین را وارد خانه نمی کند که نامحرم نبیند چیست ؟ و آیا این به تمسخر گرفتن حکم حجاب نیست؟

اگر یک فرد لائیک و بی دین این فیلم را ببیند نمی گوید چه دین مسخره ای که حتی ارواح نیز باید از یکدیگر رو بگیرند و خود را در حصار حجاب قرار دهند؟؟!!

سوال من از نویسنده و کارگردان فیلم این است مثلا اگر این جملات نبود و این دیالوک مسخره به نوع دیگری گفته می شد اشکالی داشت؟

مثلا اگر  به این موضوع پرداخته نمی شد و وقتی امیرحسین وارد میشد مادر مینا را با چادر و حجاب می دید و اصلا ذکری از آن نمی شد اتفاقی می افتاد؟

به نظر کارگردان و نویسینده وقتی امیرحسین خود را وارد اتاق آیدا می کند و پشت به تخت او می ایستد و به شکل بسیار مسخره و مضحکی به مینا می گوید ببین آیدا رو سری دارد یا نه ؟ به مستمع و بیننده و تماشاچی چه حالی دست می دهد.

تصوری که از آیدا خانم در حال استراحت دارد و لو اینکه او را نبیند چه تصوری است؟

آیا این مسئله لازم بود مطرح شود؟ مگر روح محرم و نامحر م دارد؟ ، آیا این مسئله تیشه زدن به ریشه حجاب و عفاف نیست؟